حالت کنونى مسلمانان

وضعیت مسلمانان امروز نظیر مسلمانان در آغاز جنگ حنین است که همگى از کفار شکست‏خورده‏اند و در دست آنان اسیرند، هر چند میان مسلمانان امروز با مسلمانان دیروز اندک فرقى است، آن‏ها را فتوحات پى در پى سرمست کرده بود، لذا دست از استقامت کشیدند، ولى ما را شکست‏هاى بى‏شمار ترسو و نومید کرده و دست از پایدارى کشیده‏ایم، مسلمانان دیروز، مردمانى قوى بودند و ایمان داشتند که اگر ساعتى به نبرد بپردازند، جلو شکست قطعى گرفته مى‏شود و گریختگان باز مى‏گردند، ولى ما مسلمانان امروز آن چندتن را هم نداریم، آن‏ها به نیروى کفر به نظر بى ارزشى و بى اعتنایى مى‏نگریستند، از این لحاظ بى‏استقامت‏شدند، ما به نیروى کفر به نظر عظمت مى‏نگریم، از این جهت‏بى‏استقامت‏شده‏ایم، چرا خداى تعالى به ما نظر رحمت نمى‏اندازد و ما را به تاییدات خود مؤید نمى‏گرداند؟

                                                           

همین آیه شریفه این پرسش را پاسخ مى‏دهد که: خداوند آرامش خود را بر مردم با ایمان فرستاد، ما ایمان نداریم. اگر در ما ایمان یافت‏شود خداوند نیز ما را تایید خواهد نمود، ما و کفار در بى ایمانى یکسانیم، فرق آن است که کفار برمبدا باطل خود پایدارى مى‏کنند، ولى ما بر مبدا حق خود استقامت نمى‏ورزیم، روح تنبلى و تن پرورى سر تا پاى ما را فرا گرفته، تزلزل و دورویى در همه اعصاب ما نفوذ کرده است، از استقامت و فداکارى و ایمان و دیانت جز الفاظى به یادگار نمانده است، همگى ره‏سپار راه نابودى هستیم، بیمارى روحى ما به قدرى است که تشخیص نداده‏ایم که بیماریم تا در فکر درمان بشویم و در چاره درد خود بیندیشیم.

شاعرى مى‏گوید: «بى‏چاره آن کسى است که در فکر چاره نیست.»

ابدا در یاد خدا نیستیم، شاید طورى مورد سخط خداوند تعالى قرار گرفته‏ایم که خودش نام خود را از خاطر ما محو کرده است، خدا نکند که چنین باشد; زیرا اگر چنین باشد هم بر مرده و هم بر زنده باید گریست، مردگان ما به آتش عذاب الهى در جهنم مى‏سوزند و زندگان ما در دنیا در آتش مذلت و فقر و مسکنت و بى‏چارگى مى‏گدازند.

  برگرفته از کتاب(( استقامت)) اثر آیة الله سید رضا صدر؛ به اهتمام سید باقر خسروشاهى