مطبوعات تفرقه افکن

در دنیایی که برای بعضی از روزنامه های ما مدل روزنامه نگاری است، اگر مسئولی، وزیری، حتی رییس جمهوری دزدی بکند می نویسند و افشا می کنند. اگر خیانت بکند، افشا می کنند، اگر رشوه خواری بکند، تیتر می زنند و می گویند. اما به قانون اساسی کشور حمله نمی کنند. ممکن است از قوانین مصوب انتقاد بکنند، تحلیل بکنند اما در قبال یک قانون هوچی بازی راه نمی اندازند... .

درهر حادثه ای جو تهمت فضا را پر می کند! ... سپاه را متهم می کنند، بسیج را متهم می کنند؛ روحانیت را متهم می کنند! هدف از این کارها چیست؟ ... آن وقتی که کشور در آرامش و صلح است برای ارضای سالم هیجان طلبی جوانان چه چیزی بهتر از بسیج؟... من می دانم که در بسیاری از این مطبوعات آدمهای خوب و مؤمنی مشغول کارند- اما در لابلای همینها اثر انگشت عبدالله بن ابی ها را من می بینم: تفرقه افکنی ها، اختلاف افکنی ها، تشنج آفرینی ها، تشویش افکار عمومی ، نا امید کردن ، یأس پراکنی ها، چهره سازی های عناصر وابسته و مرید دشمن از نظر انداختن عناصر مفید و مؤمن و مخلص و دلسوز! البته این کارها به خوبی به جایی هم نخواهد رسید خدای متعال رسوا می کند.

... البته من به شما عرض بکنم که یکی از هدف های دشمن این است که با تحریک احساسات در کشور ایجاد نا امنی بکند... دشمن وقتی بخواهد ایجاد اغتشاش و درگیری بکند، برای او خیلی مشکل نیست که چهار نفر مزدور را در بین بچه های مؤمن حزب الهی و بچه های صادق بفرستد، به عنوان طرفداری از رهبری، به عنوان اینکه رهبری مظلوم واقع شده، بیایید کمک کنید. سپس جنجال درست کنند.   

حرف دل صفه67-68

شایان فر/وحدت و امنیت ملی از دیدگاه مقام معظم رهبری/ ص 165-166